Adriana Zapparoli ou a poesía transgresora e ex-céntrica

Porxmeyre

31/05/2020

ADRIANA ZAPPAROLI

De entre todos os nomes da poesía brasileira feminina máis nova que vou divulgando desde esta Ferradura en Tránsito II, o de Adrana Zararolli (poeta e tradutora) é para min un dos que presenta unha poética máis moderna e transgresora. Certamente, non sempre escribe poesía, tamén publica poemas en prosa, que deixamos fóra da nosa análise divulgativa posto que son un xénero en si, distinto da poesía aínda que moi ligado a ela.

É preciso indicar primeiramente que Adriana non se formou en Letras nin exerce profesionalmente nalgún oficio que a elas remita. É científica, farmacóloga e bióloga. Aquí teñen información cumprida a cerca da súa actividade profesional. Importante telo en conta, porque na súa obra nótase unha presencia de vocabulario técnico que non pode ser obviada.

Como poeta novísima que é, tamén fai uso das redes sociais, mantendo esta bitácora.

Adriana naceu no 1969, en Campinas, São Paulo, non son moitos os datos que da súa biografía atopei pola rede. Que eu saiba leva publicados, entre libros e plaquettes:

Flor do lótus. 2013. Lumme Editor. Edición bilingüe portugués-castelán

Flor do lírio. 2012. Plaquette, na mesma editora. Título sensual, mesmo erótico

Tílias e tulipas. 2010. Mesma editora, só en portugués.

O leão de Neméia. 2011. Mesma editora 2011,

A flor da Abissínia. 2007, mesma editora. É a estrea poética de Adrana.

Cocatriz. 2008, mesma editora.

Violeta de Sofia. 2009, mesma editora. Libro experimental que sitúa a Adriana Zapparoli no camiño da poesía internacional do momento.

Esta é a información que extraemos da súa bitácora.

Ademais sabemos de Flor-cadáver (2015) e Compota em Mangaba ( Debalde, Portugal)

Comezou publicando en revistas como Et-Cetera, A cigarra ou Poesia Sempre  e participa na Zunái e Mnemozine.

É dicir, trátase dunha poeta en permanente estado de creación. Iso non supón que non deixe de ser unha poeta experimental todo o tempo. Todo o contrario.

Teño que dicir que o seu nome é asociado ao NEOBARROCO. Trátase esta dunha estética, polo que sei, fundamentalmente sudamericana, non só brasileira. Comprendo esa denominación a partir do tipo especial de vocabulario (especialmente sensorial) empregado na construción poética, e non só senón tamén, en palabras de Cláudio Daniel, tamén entran aquí o hibridismo formal, a imprecisión, o equívoco, a ambiguidade, a construción labiríntica, mesmo a superación de “fronteiras” xenéricas, o uso da metáfora… Sería pola miña parte unha estupidez dubidar de opinión tan competente como a de Cláudio Daniel. E, non sendo estudoso desa estética, teño que dicir que se me fai raro ese nome, visto desde a distancia, aínda que comprendo moi ben a súa escolla e os motivos que levaron a ela. Porén, na miña opinión deberían pesar máis o cripticismo ou a epifanía; e, sobre todo, unha concepción da poesía non como simple exposición do feito poético senón tamén como mensaxe na cal o lector ou lectora indagar e procurar o feito poético, pois precisa lectorado activo, sempre. É poesía que tende á brevidade, críptica, continuamente explorando novos camiños, sensorial e colorida, concentrada e ex-céntrica á vez, que non renuncia á introdución de conceptos técnicos. Nisto asimílase moito á poesía galega actual.

Mais, se queren que lles diga, a min o que máis me admira é o extraordinario sentido do ritmo, a perfecta versificación, o concepto tan claro de estrofa…estes pormenores técnicos dos que xa tan pouco se fala/escribe..e que dan de Adriana Zapparoli a imaxe dunha poeta xa moi consolidada.

E non cómpre esquecer que, vistas as súas prosas poéticas, as de Adriana foron asimiladas ás prosas poéticas de Raimbaud. Bo meste, sen dúbida.

E velaí vai unha mostra do que se pode atopar pola rede, non sen antes repasar a súa fortuna crítica.

Xa dixemos que non imos ocuparnos da prosa poética, mais para quen quixer lela deixamos esta ligazón.

E velaí vai a súa poesía:

num momento


roer
a unha telúrica
do tempo

saltar
para dentro
da vulva

no movimento
da válvula tricúspide

tugúrio

o tule abafa
o trilo da úvula

no dedo o gosto da uva úmida


(Jornal O Correio das Artes, pb, 02/2005)

………………………………………….

rubro cântico


figurativo descanso
uma estrutura rubra
um olho-de-gato
equivocado
refletindo luz


intuitiva a poesia


num escuro
duma estrada
mal sinalizada


(revista A cigarra, ano 22, n° 39, sp, 12/2004).

…………………………………….

zênite


furor uterino
numa eletrificação rubra
abismo acolchoado
de trama zibelina
exposta

segredo
um ponto
zênite


(erótica – e-book, avbl – biblioteca virtual, 03/2004)

………………………………………..

tatue um poema


tatue um verso
dinodonte diminuto
em meu dorso
etéreo
reverso
tatue beijos
cabelos extensos
seu
rosto
tatue sentidos
discretos lábios
textos explícitos
arriscado fogo
astro
sem esforço tatue
um
imortal dionisíaco
tatue meu corpo
todo
poema inteiro


(Antologia de poetas brasileiros contemporâneos, 2ª edição -Câmara Brasileira de Jovens Escritores, rj, 09/2003).

…………………………………….

adultério


aerobionte
dialética morfologia
estranha monogamia


(Antologia poetrix – scortecci editora, sp, 09/2002).

…………………………………………….

chicote lírico

lírico é o chicote
quando fisga um poema
num dorso feminino

………………………….

: beatriz airada    
I  
viagem ao congo no rosto de quem —

há 7 molares. 
há 7 escaras. 
há 7 haras e cavalos-marinhos.
há 7 picadas de toxina botulínica

e uma melancolia que se arrasta
entre a congada…

que, muitas vezes, nem descreve
nada além do que passa
em conflito,

além da malhada, poesia, além dessa mutilada lírica;
dentro de órgãos complexos
—  olhos, ouvidos,
mãos e cérebros –    

II
penumbra, que intersilencia
o estreito, em cama profunda.  

no peito, esse medo, a pleura e um osso.
ser balanço, cabeça
e pescoço.  

o esteio do pescoço… um toc.
o pânico perseguitório:
– até quando?    

III
varizes em taças
dê sorvetes.  

fachadas estreitas, de um mundo em conta-gotas,
de orvalho, florais e floreiras.  

as olheiras do alho
desconectam esse dharma.
 
o convívio com o pensamento alheio:
rótula, mágoa e mandala.  

a tacha em pássaro revolto:
– sua membrana celular…
 

IV  
doenças e cabeça,
entre meadas, em casta de leite.  

a cidra, pela manhã, bem cedo,
sussurra um sono ineficiente.  

a mesma cisma, o aviso,
quase um apelo: – tente    

V.
se o copo de vinho tinto:
energético em aversão  

inibidores de recaptação
são serotoninérgicos.  

os efeitos do insucesso,
o abuso, da opção: o risco.  

VI  
sibutramina, constipação, taquicardia
o aumento da pressão arterial.  

na cortina de voal, um duplo-cego,
multicêntrico, um eco  

redigindo os pensamentos temporários.
 

VII
medicamentoso:
o surto randomizado
cefaléia, o susto.  

na esteatorréia das vozes
abrindo o ovo de páscoa.  


IX
ocupam-se dos neurônios
a noite, a boca seca
e o furo na parede.  

ocultos, os vômitos
habitam a tinta,
a textura laranja,
a janela.  


X
insônia, a influência estranha
da anfepramona em verso.  

obteve êxito,
as paisagens em colchas,
o desenho do nariz  

as entranhas de beatriz
– a louca airada,
 
num copo de suco.  

………………………………….

 entre o lírio.

corola-libido : sua fachada íntegra em colapso.

um sentimento aglutinante, um precipitado.

falo em uma solução insolúvel, resíduo de um mecanismo lírico-

dramático, de déspota matéria carne e creme,

bípede e bulente em refluxo de chumbo fosforescente…

auréola letal, falo, fragmentário hipócrita e degenerado

cansado de cada dia. o horror, o delírio, de seus gestos.

o mistério do ouvido não estava seguro, zumbido de anestesia citadina

em um “falo” de cavalo mandarino.

DO POEMA

De passagem
De viagem
De pensamento
High light
De amor
High speed
Gozo
Desconexo
Roto
Língua
Espelho
P
O
E
M
A
Idéia em flash
Disponível em high tech

…………………………………….

Aos meninos do café 

um grão (‘fruto’) 

em moagem, esteio, 

café-curto, em um

bar-bistrô… 

longo, com suco, é café-

conosco, marrom-seco, 

entre o pardo, bardo e o preto, 

fosco, em cafeeiro-do-gabão, 

distribuo em seu tom 

todo, 

de home

…………………………………..

Café pré

café pré, café com, 

pós: malgrado em fé sem 

café: 

– beirão,-branco,-bravo 

café… 

-caldeado,-cantante,-casado 

de angola, em okafeko … 

-com-isca, leite e chipa 

-do-diabo, pro mato 

próavo 

diria quase, 

hereditário… 

Porxmeyre

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *

Skip to content