crítico lesbófobo?

Seica a María Reimóndez non lle gustaron as ,iñas crítca de EN VÍAS DE EXTINCIÓN e AS ESTACIÓNS DO LOBO. Nun chío twiteiro di isto:

” O crítico lesbófobo ofendido porque na miña última novela sò aparece un hetero riquiño pero inverosìmil porque lle gustan as mulleres sen depilar e goza do sexo malia ter disfunciòn erèctil ataca(me) de novo. O seu tropo volve ser:escribo moi ben pero ONDE ESTÁN OS HETEROS? “

Xa publicara outro sobre EN VÍAS DE EXTINCIÓN.

E, a verdade, síntome ofendid,o si, pero non polas novelas senón pola reacción da autora ás miñas críticas.

En primeiro lugar rétoa a que atope en calquera crítica míña, de claquera dos máis de trinta anos que levo exercendo, unha soa plababra ou referencia en contra do lesbianismo..

María Reimóndez mente e debería disculparse, como mínimo

Cómpre ter un mínimo de probas antes de botar a lingua pacer. E quen escribe un libro e o publica debe saber aceptar as críticas (boas ou malas), xa non digo con elegancia, que iso está reservado a uns/unhas pouc@s.

Nin creo que ningunha das dúas crítcas sexa un ataque contra ela. Máis ben o contrario. son críticas positivas.

Son lesbófobo por pedir que os heterosexuais sexan tratados cun mínimo de xustiza, nas súas obras? Por queixarme de que os ningunea? Por dicir que o lesbinaismo non é ningunha solución definitiva aos conflitos de parella?

Proponnos volver ao tempo de AMANTiA , onde, se non lembro mal, a protaginista renegaba do pai por ser home?

Non quero seguir. Esta autora semella que é intocábel, que non se pode dicir nada que ela poida sospeitar que vai en contra do lesbianismo, e sospeita do máis inverosímil, aínda que non haxa razón a facelo. ALUCINANTE!

Para quen queira comprobar o que digo, aquí deixo as dúas críticas:

–EN VÍAS DE EXTINCIÓN

–AS ESTACIÓNS DO LOBO